search az
Bean

دانه قهوه (Bean / Coffee Bean): دانه قهوه بذر درون میوه قهوه (Coffee Cherry) است که پس از برداشت، فرآوری، خشک‌سازی و برشته‌کاری، به ماده خام اصلی برای تهیه نوشیدنی قهوه تبدیل می‌شود. هر میوه قهوه معمولاً دو دانه دارد، اما در برخی موارد تنها یک دانه درون گیلاس شکل می‌گیرد که به آن پی‌بِری (Peaberry) گفته می‌شود.

دانه‌های قهوه پیش از رُست به‌صورت سبز (Green Beans) هستند و دارای ترکیب‌های شیمیایی مهمی مانند قندها، اسیدهای آلی، پروتئین‌ها، اسیدهای آمینه، لیپیدها و کلروژنیک اسیدها می‌باشند. این ترکیبات در طی فرآیند برشته‌کاری وارد واکنش‌هایی مانند Maillard، Caramelization و Pyrolysis می‌شوند و نتایج آن‌ها مجموعه پیچیده‌ای از عطرها و طعم‌های نهایی قهوه را ایجاد می‌کند.

ویژگی‌های دانه قهوه از عوامل متعدد تأثیر می‌پذیرد:

  • گونه گیاهی (مانند Arabica یا Robusta)

  • ارتفاع کشت و اقلیم

  • نوع خاک و تغذیه گیاه

  • روش فرآوری (Washed، Natural، Honey، Anaerobic و غیره)

  • چگالی و اندازه دانه (Bean Density / Screen Size)

دانه‌های با چگالی بیشتر معمولاً کیفیت بالاتری دارند، در هنگام رُست واکنش‌پذیری بهتری از خود نشان می‌دهند و توانایی نمایش طعم‌های پیچیده‌تری دارند. پس از رُست، دانه‌ها باید به‌صورت صحیح ذخیره شوند تا از اکسیداسیون، خروج CO₂ و کاهش عطر جلوگیری شود.

در نهایت، کیفیت دانه قهوه—از مرحله رشد تا رُست—مستقیماً تعیین می‌کند که در فنجان چه میزان اسیدیته، شیرینی، تلخی، بافت و آروماتیک به دست خواهد آمد. دانه قهوه پایه کل زنجیره ارزش در صنعت تخصصی قهوه است و همه چیز از این نقطه آغاز می‌شود.

Bean Belt

کمربند قهوه (Bean Belt / Coffee Belt): کمربند قهوه به ناحیه جغرافیایی اطراف خط استوا گفته می‌شود که بین مدار ۲۳.۵ درجه شمالی تا ۲۳.۵ درجه جنوبی قرار دارد و تنها منطقه‌ای از جهان است که شرایط اقلیمی مناسب برای رشد تجاری گیاه قهوه را دارد. این نوار استوایی سه قاره آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین را در بر می‌گیرد و کشورهایی مانند اتیوپی، کنیا، یمن، هند، اندونزی، برزیل، کلمبیا، گواتمالا، کاستاریکا و پاناما در این محدوده قرار دارند.

ویژگی‌های اقلیمی کمربند قهوه—شامل دمای پایدار، بارندگی منظم، خاک حاصلخیز، ارتفاعات مناسب و رطوبت کافی—باعث می‌شود گیاه قهوه بتواند رشد سالمی داشته باشد و دانه‌هایی با کیفیت بالا تولید کند. تفاوت‌های اقلیمی و جغرافیایی درون این کمربند باعث ایجاد پروفایل‌های طعمی بسیار متنوع می‌شود؛ برای مثال، آفریقا اغلب قهوه‌های میوه‌ای و گل‌دار می‌دهد، آمریکای لاتین قهوه‌های متعادل و کاراملی تولید می‌کند و آسیا قهوه‌هایی با بدنه سنگین و نت‌های خاکی یا ادویه‌ای.

کمربند قهوه نه‌تنها یک محدوده تولیدی است بلکه زیربنای تنوع ژنتیکی، فرهنگی و فرآوری قهوه نیز محسوب می‌شود. تغییرات اقلیمی در این منطقه به‌طور مستقیم بر آینده صنعت قهوه تأثیر می‌گذارد و موضوعاتی مانند پایداری، حفظ تنوع زیستی و مدیریت منابع آب در کشورهای واقع در این کمربند اهمیت بسیار بالایی دارد.

Bean to cup

دستگاه دانه تا فنجان (Bean-to-Cup / Bean-to-Cup Machine): دستگاه دانه تا فنجان نوعی اسپرسوساز خودکار است که تمام مراحل آماده‌سازی قهوه، از آسیاب کردن دانه سبز یا رُست‌شده تا استخراج و سرو نوشیدنی، را در یک دستگاه انجام می‌دهد. این سیستم به کاربر امکان می‌دهد بدون نیاز به مهارت باریستا، قهوه‌ای تازه، با کیفیت و یکدست تهیه کند.

مزیت اصلی دستگاه‌های Bean-to-Cup، تضمین تازگی قهوه و کاهش خطای انسانی است، زیرا آسیاب کردن و استخراج به‌صورت خودکار و با نسبت‌ها و زمان‌بندی دقیق انجام می‌شود. بسیاری از این دستگاه‌ها قابلیت تنظیم پارامترهای مختلف مانند اندازه آسیاب، دمای آب، فشار و حجم شات را دارند تا نوشیدنی مطابق با ذائقه کاربر باشد.

این دستگاه‌ها برای محیط‌هایی مانند ادارات، کافی‌شاپ‌های کوچک و خانه‌ها ایده‌آل هستند، زیرا ترکیبی از راحتی، سرعت و کیفیت قابل قبول ارائه می‌دهند. با این حال، قهوه‌های بسیار تخصصی یا پروفایل‌های پیچیده معمولاً همچنان با روش‌های دستی یا نیمه‌حرفه‌ای بهتر کنترل می‌شوند.

Bed Line

خط بستر (Bed Line / Coffee Bed Line): خط بستر اصطلاحی است در دم‌آوری قهوه که به ارتفاع سطح پودر قهوه داخل بسکت یا فیلتر اشاره دارد. این خط تعیین می‌کند چه مقدار قهوه در بسکت قرار گرفته و با چه عمقی آب با فشار یا گرانش با پودر در تماس خواهد بود.

کنترل دقیق Bed Line برای اسپرسو و سایر روش‌های دم‌آوری حیاتی است، زیرا عمق بستر مستقیماً بر زمان استخراج، مقاومت جریان آب و یکنواختی استخراج تأثیر می‌گذارد. بستر خیلی بالا می‌تواند منجر به کانالی‌شدن (Channeling) و استخراج نامتوازن شود، در حالی که بستر خیلی کم ممکن است زیر استخراج ایجاد کند و طعم قهوه ضعیف یا ترش شود.

در عمل حرفه‌ای، باریستاها Bed Line را با دقت پر و تمپ می‌کنند تا سطح قهوه یکنواخت باشد و همه پارامترهای استخراج—زمان، فشار، دما و جریان آب—به بهترین شکل عمل کنند. این جزئیات کوچک اما حساس، تفاوت بین اسپرسوی معمولی و اسپرسوی با کیفیت بالا را ایجاد می‌کنند.

Benzoic Acid

اسید بنزوئیک (Benzoic Acid): یک اسید آلی ضعیف که به طور طبیعی در برخی میوه‌ها و ادویه‌ها یافت می‌شود. در قهوه باعث ایجاد حس تیز و کمی میوه‌ای می‌شود و به تعادل طعم کمک می‌کند، اما حضور آن کمتر و ظریف‌تر از سایر اسیدهاست.

Bicarbonate

بی‌کربنات (Bicarbonate / HCO₃⁻): بی‌کربنات یک یون معدنی محلول در آب است که نقش مهمی در خواص آب مصرفی برای دم‌آوری قهوه دارد. این ترکیب به قابلیت بافر آب (Buffering Capacity) مرتبط است و می‌تواند pH آب را متعادل نگه دارد، بنابراین بر استخراج اسیدها، تلخی و تعادل کلی طعم قهوه تأثیر می‌گذارد.

سطح مناسب بی‌کربنات در آب باعث می‌شود اسیدیته قهوه بیش از حد تیز یا تند نشود و تلخی به شکل کنترل‌شده و مطلوب توسعه یابد. آب با بی‌کربنات بسیار پایین ممکن است باعث استخراج شدید اسیدها و طعم ترش یا فلزی شود، در حالی که بی‌کربنات بسیار بالا می‌تواند طعم قهوه را تخت یا صاف کند. بنابراین، کنترل سطح بی‌کربنات یکی از عوامل کلیدی برای دم‌آوری قهوه با کیفیت و ایجاد تعادل طعمی و پس‌طعمی مطلوب است.

Citric Acid

اسید سیتریک (Citric Acid): یکی از اسیدهای آلی اصلی و طبیعی در قهوه است که منشأ آن ساختار زیستی دانه و شرایط رشد در ارتفاعات بالاست. این اسید با طعم‌های روشن و میوه‌ای شبیه مرکبات شناخته می‌شود و معمولاً در قهوه‌های عربیکا با رُست روشن یا قهوه‌های پردازش‌شده به روش شسته (Washed Process) برجسته‌تر است. اسید سیتریک نقش مهمی در ایجاد حس تازگی، شفافیت و سرزندگی طعمی دارد و در پروفایل‌هایی که یادآور لیمو، پرتقال یا گریپ‌فروت باشند قابل‌تشخیص است.

Isocitric Acid

اسید ایزو سیتریک (Isocitric Acid): یک اسید طبیعی که مشابه اسید سیتریک عمل می‌کند ولی طعم ملایم‌تر و متعادل‌تری به قهوه می‌بخشد. این اسید اغلب حس ترشی نرم و میوه‌ای ایجاد کرده و به پیچیدگی طعم قهوه کمک می‌کند.

Malic Acid

اسید مالیک (Malic Acid): یکی از اسیدهای طبیعی بارز در قهوه است که معمولاً با طعم‌های سیب‌مانند و میوه‌های هسته‌دار شناخته می‌شود. این اسید حس تازگی و شادابی لطیف‌تری نسبت به اسید سیتریک ایجاد می‌کند و در قهوه‌هایی که در ارتفاعات بالا رشد کرده‌اند یا به روش شسته (Washed) فرآوری شده‌اند بیشتر جلوه می‌کند. حضور متعادل اسید مالیک می‌تواند ساختار طعمی پیچیده‌تر و درک بهتر نت‌های میوه‌ای روشن را در فنجان فراهم سازد.

Mineral Acid

اسیدهای معدنی (Mineral Acids): اسیدهایی که منشاء غیرآلی دارند و معمولاً در قهوه به مقدار بسیار کم حضور دارند. این اسیدها می‌توانند طعم تیز و معدنی به نوشیدنی بدهند، اما برخلاف اسیدهای آلی، نقش آن‌ها در طعم قهوه کمتر مشخص و ظریف است.